bespreking | elke dag is voor de dief

teju cole nederlands

Het begrip van Afrika leest als een pendule. In het ene artikel over de staat van het continent slaat de slinger door naar een overspannen optimisme. In een andere beschouwing of boek overheerst een stellig ondergangsgeloof. Twee covers van The Economist, gepubliceerd met een tijdspanne van ruim tien jaar, geven de slingergang van de pendule aardig weer, van Hopeless Africa in 2000 tot Rising Africa in 2013. Vertaald naar de actualiteit: van ebola naar Africa Works!, het motto van een conferentie die onlangs in Leiden plaatsvond. Continue reading


mark ashton

mark ashton

Eerder schreef ik over het bijzonder verhaal waarop Pride gebaseerd is. Zie //www.bartluirink.nl/blog/out-proud-en-mijnwerker Gisteravond dan eindelijk de film gezien in een uitverkocht Cinecenter waar we terecht waren gekomen toen bleek dat er in de Hallen geen kaartjes meer te krijgen waren. De film is om te huilen zo mooi en trok registers vol herinneringen open. Vooral aan Mark Ashton die de solidariteitsactie met de Britse mijnwerkers aanvoerde en wiens relaas ik ademloos aanhoorde in februari 1986. Hij nam toen deel aan een conferentie in Amsterdam. Nog geen jaar later bezweek hij aan de gevolgen van aids. Zijn naam leeft voort in talloze pagina’s op internet en een fonds dat zijn naam draagt.




Nieuwe Piet

piet makeoverWinkelketens verwijderen Zwarte Piet uit de schappen. Reclameboodschappen tonen nieuw getinte Pieten. Een aanzwellende stroom van columnisten is er in de afgelopen tijd van doordrongen geraakt dat tradities er zijn om aan te passen als ze willen overleven. Bekende Nederlanders die eerst hun schouders ophaalden voor de steeds weer oplaaiende discussie spreken zich uit. Continue reading


Het geluid van de branding

raymond

Op woensdag 5 oktober gaat de het Afrovibes Festival van start. Een huiveringwekkend mooi programma vol theater en dans uit het zuiden van Afrika. Raymond Matinyana was initiatiefnemer van het festival. Hij stierf in 2001, twee jaar na de eerste Afrovibes editie. Er gaat geen festival voorbij zonder dat herinneringen aan Raymond zich opdringen.

*

Raymond stierf een plotselinge dood. Een vriend uit Amsterdam belde en vroeg of ik zat. Geeëmotioneerd vertelde hij me het nieuws. Ik hoorde het verslagen aan en wist geen woord uit te brengen. Ik verontschuldigde me bij de mensen met wie ik in vergadering was en verliet het kantoor. Ik liep in de richting van mijn huis, wilde op bed gaan liggen met mijn hoofd onder een kussen maar realiseerde me dat het mijn gedachten niet zou kunnen uitschakelen. Ik besloot om de bank binnen te lopen en enkele openstaande rekeningen te betalen. Daar herinnerde ik me dat ik nog iets op moest halen bij de universiteitsbibliotheek. Vervolgens liep ik terug naar mijn kantoor, bladerde door de boeken die ik zojuist had opgehaald en maakte aantekeningen. Pas na verloop van enkele uren was ik in staat om de mensen om mij heen te informeren. De meesten kenden Raymond, hadden hem bij een van zijn bezoeken aan Zuid-Afrika wel eens zien optreden in de Skyline. Even sprakeloos als ik zelf was geweest, legden ze hun handen op mijn schouders en bovenbenen. Toen iemand na een lange stilte vroeg hoe het gebeurd was, kon ik geen antwoord geven. Ik belde de vriend in Amsterdam en vroeg hem wat de doodsoorzaak was. Hepatitis. De avond voordat hij met spoed werd opgenomen in het ziekenhuis had Raymond nog opgetreden met zijn band. In de pauzes had hij gerust op een stretcher in de kleedkamer. In de loop van de nacht was de pijn zo onverdraaglijk geworden dat zijn partner hem naar het ziekenhuis had gebracht. Daar werd nog van alles geprobeerd, maar het was te laat. Er waren complicaties opgetreden. Continue reading


Robot

robotGisteravond naar een uitvoering van het Zwanenmeer geweest door achttien robots van het Nationaal Ballet. De elegantie, de souplesse, het zwierende adagio, een meeslepend pas de deux, die aanhoudende stroom attaques uitgevoerd zonder een enkele misstap. In een woord: nano-nano! Continue reading