1
Steeds meer wordt duidelijk dat er achter de pogingen om de voorbereidingen voor de WK voetbal in 2010 in Zuid-Afrika in een kwaad daglicht te stellen een regie zit. In de Volkskrant van gisteren schrijft Willem Vissers: ‘Over die lobby gesproken: ruim twee jaar geleden belde bijna elke dag een Nederlandse contactpersoon, een jongeman die alles wist van stadionbouw en die contacten had met bouwers over de hele wereld. Dat ging zo: ‘Heeft U die documentaire op de BBC gezien? De stadions zijn nooit op tijd klaar.’ Op een gegeven moment geloofden wij het wel. Wij wilden concrete informatie en werden in contact gebracht met een Duitser die via via contacten had in de bouwwereld en bij de Duitse bond. Die Duitser kon heel snel mailen en sloeg daarbij een wat mysterieuze toon aan.’
En zo gaat het verhaal door: er zou een bijeenkomst komen met een voormalige FIFA-topman, voorzitter Blatter zou schatplichtig aan Afrika zijn omdat hij daar veel stemmen wint. En zo werd FIFA slachtoffer van een tragische vergissing.

Inmiddels staat vast dat ik oktober negen van de tien stadions klaar zijn.

In de Johannesburgse Saturday Star van gisteren komt Blatter aan het woord. Hij roept de wereld op om niet langer jaloers op Zuid-Afrika te zijn en noemt het roddelcircuit ‘racistisch.’

2
In The Weekender een interview van Fred de Vries met Breytenbach. Na zijn genante open brief aan Mandela (zie mijn blog van 11 april j.l.) gaat hij nu weer een stapje verder: Zuid-Afrika is ‘a morally failed state.’
Kruisridder van de morele herbewapening.

3
Na Nederland hebben ook de Verenigde Staten kenbaar gemaakt nog geen financiele steun te geven aan de coalitieregering in Zimbabwe. Wel zullen de VS, net als Nederland, geld voor voedselhulp en gezondheidszorg via NGO’s het land binnenbrengen.
De terughoudendheid is begrijpelijk. Maar schuilt er niet een groot risico in een ngo-isering van Zimbabwe? De twijfel groeit over de rol van non-gouvernementele organisaties die in veel Afrikaanse landen nieuwe elites produceren en gezag ontlenen aan het feit dat ze aangesloten zijn op buitenlandse geldstromen maar niemand vertegenwoordigen. De versterking van het maatschappelijke middenveld, en dus ook van ngo’s, kan de democratisering kan bevorderen, maar het is toch vooral zaak om de overheid weer aan de gang te krijgen?
Het probleem is dat die overheid nog grotendeels in de greep van ZANU-pf is, maar misschien moeten er toch wat meer risico’s genomen worden. Of kan er meer creativiteit aan de dag worden gelegd als het gaat om controle van de geldstromen die naar de Zimbabwaanse overheid vloeien?