We beleefden een droom, gisteravond. Plaats van handeling: het Nelson Mandela Theatre in Johannesburg. Hier was de cast van een Las Vegas productie neergestreken: HIStory, This Is It, een show die, naar het mij scheen, werd uitgevoerd met lokaal gerecruteerde dansers van het folkloristisch danstheater van Krugersdorp.
Maar de Michael die hier ten tonele werd gevoerd was overtuigend. Niet van echt te onderscheiden. Iets tussen zwart en wit, superieur in de moonwalk, hij zette nog net niet af en toe zijn neus recht.
We gingen van hit naar hit, gilden mee en als we een aansteker bij ons hadden gehad was ie aangegaan. Tussen twee nummers door bekende P. dat hij in de jaren zeventig op jazzballet had gezeten en toen op nummers van Jackson danste. Dat beeld heeft me de rest van de avond niet meer losgelaten.
Voor ons zaten drie meisjes die bij elkaar zeker vierhonderd kilo wogen. Zachtjes deinden ze mee op de dreigende openingsklanken van Beat It!

In de pauze werden er hot dogs verkocht.

Ik had de kaartjes gekocht in een vlaag van verstandsverbijstering. Je kunt niet elke avond naar haute culture. Maar ergens diep van binnen moet er ook een hunkering hebben meegespeeld naar de jaren dat P. nog op jazzballet zat en elk theaterbezoek vroeg in de ochtend eindigde in een laat-twintigste-eeuwse disco in Amsterdam.
Na afloop overwogen we nog wel even om het nachtleven van Johannesburg onveilig te maken. Maar het was al helf elf en we moesten naar bed.