kruistocht

Aan het begin van deze eeuw begon Thabo Mbeki aan zijn kruistocht tegen aids. Nee, hij verklaarde het virus niet de oorlog en hij riep zijn volk niet op om veilig te vrijen. Zijn kruistocht richtte zich tegen een ‘mythe’: dat Aids bestond, en dat Aids als het dan toch bestond veroorzaakt zou worden door hiv. Mbeki begon zijn kruistocht met een toespraak in het parlement waarin hij zich keerde tegen het verstrekken van Aidsremmers aan seropositieve moeders. Dat was vergif, zei Mbeki.
De geschiedenis zal over Mbeki, de eerste Afrikaanse president die op democratische wijze werd weggejaagd, een genadeloos oordeel vellen. Een onderzoeksteam aan Harvard stelde vorig jaar vast dat meer dan driehonderdduizend Zuid-Afrikanen van de dood hadden kunnen worden gered als ze tijdig toegang hadden gehad tot Aidsremmers.
Mbeki is inmiddels ‘elder statesman’ en soms heb je het idee dat hij zijn gezonde verstand terug heeft. Sudan-expert Alex de Waal prees hem vorige week voor het rapport dat hij in opdracht van de Afrikaanse Unie opstelde over Sudan. Voordat hij zich aan het schrijven zette, reisde Mbeki door het land en luisterde aandachtig naar wat de Sudanezen hem te vertellen hadden. Het resultaat is, volgens de Waal, een rapport dat nu eindelijk een uitweg uit de crisis biedt.

Mbeki vond met zijn kruistocht tegen Aids in Zuid-Afrika een gewillig oor. Massa’s mensen wilden met hem geloven dat Aids niet bestond. Er werd al zolang zoveel gestorven in hun omgeving, wat was daar nieuw aan? En waarom condooms gebruiken om te voorkomen dat je iets krijgt dat niet bestaat?
Dit onbenul werd destijds geweten aan het feit dat je mensen die nauwelijks onderwijs, of heel slecht onderwijs, hebben genoten alles kunt wijsmaken. Het maakte het optreden van Mbeki, de intellectueel met pijp die in Sussex studeerde, des te schandelijker. Hij kon immers beter weten.

Maar door alle ophef rond de griepvaccinaties in Nederland weten we nu dat wantrouwen in de medische wetenschap niets met opleidingsniveau heeft te maken. Volgens de Volkskrant van hedenmorgen mailen honderdduizenden Nederlanders zich een ongeluk met boodschappen aan anderen waarin ze waarschuwen tegen het vaccin. Want: er zit vergif in!
En opnieuw betogen de wetenschappers dat in vrijwel alle medicijnen vergif zit en dat dat te verwaarlozen is in vergelijking met het risico dat je loopt als je tot een risicogroep behoort en het vaccin niet inneemt.

In het begin van de jaren tachtig van de vorige eeuw sloeg Aids in Nederland toe in een relatief geringe risicogroep in Nederland. Binnen die groep richtte het in korte tijd een kleine slachting aan. Maar al snel was het woord van wijze mannen en vrouwen, die ervoor gestudeerd hadden, wet en veranderden homo’s hun gedrag. Het aantal besmettingen nam snel af.

Zou dat vandaag de dag, als zich een nieuw virus meldt dat geen rekening houdt met seksuele orientatie, ook zo gaan? Ik betwijfel het. Een groot deel van ons volk is net zo gek, en net zo gestudeerd, als Mbeki.

One thought on “kruistocht”

  1. Homo´s hebben hun gedrag veranderd in Nederland? Tijdelijk misschien. Ik merkte zelf een aantal jaren terug in de Amsterdamse homoscene nieuwe trends als “barebacking”, “bug-chasing” “cum-dumping” en “pozzing”. Thans zeer geaccepteerd gedrag in grote delen van de Amsterdamse homoscene. “Er is toch een medicijnencockatil, je kunt er heel goed mee leven”. Wat een egomane, zieke, kille wereld is dat geworden, waar is het “wij-gevoel” dat er enige decennia terug nog moet zijn geweest.

Comments are closed.