Op weg naar Hilversum vertelt de chauffeur over zijn jaren in Zuid-Afrika. Van politieke onrust niks gemerkt. Zwart en blank waren nooit gescheiden. Het waren de ‘zwarte stammen’ die elkaar niet konden luchten of zien. Dat weet meneer toch wel? ‘Ze slaan elkaar de hersens in. Nog steeds.’
In zijn portemonnee bewaart hij foto’s van de tram in Johannesburg. Van Eloff Street omhoog door Twist, door Hillbrow en voor het Chelsea Hotel rechtsaf Abel Road in. Eindpunt in Tudhope Avenue. Elke halte roept herinneringen op. Maar geen heimwee, nee echt niet. Want sinds ‘de chaos’ uitbrak is de wens om ooit nog eens terug te keren vervlogen. Op Google Earth heeft hij al gezien dat de cafeetjes van toen niet meer bestaan. Ook weet hij dat het Johannesburgse centrum een no go area is. En dat de electriciteit niet werkt en de droogte regeert nu alle ‘blanke irrigatiesystemen’ zijn vernietigd.
Ik vraag wanneer hij voor het laatst in Zuid-Afrika is geweest? ‘1975.’
Blijkbaar hoef je er niet meer te zijn geweest om erover te kunnen oordelen.
