wildersvoetbal

Vorige week schreef Mark Koster, de oud-hoofdredacteur van Revu, op de opiniepagina van de Volkskrant dat het Oranje van vandaag afrekende met de zesjescultuur van de jaren zeventig. De generatie van nu zou niet langer genoegen nemen met een tweede plaats.
Hoe dat in zijn werk gaat zagen we zondagavond. Schoppen tegen alles dat niet oranje is, dat afwijkt – eigen volk eerst. Wildersvoetbal.
Gisteren vierde ik het succes dat Johannesburg heet. Vandaag verlang ik naar de jaren zeventig.

One thought on “wildersvoetbal”

  1. Een enorme smet op ons oranje blazoen. Hier in Kaapstad waren veel Zuid-Afrikanen al anti-Nederland. Want “1652” en “Jan” he… Een verslaggever op de radio zei dat ie “zoals het een goed Zuid-Afrikaan betaamt” Spanje gaat steunen. Dus veel sjaaltjes in de kleuren van die andere koloniale supermacht van weleer, de jongens van de inquisitie.
    Ik hoopte dat Oranje niet te eerbiedig tegen de koning van Hispanje zou doen, maar een tikkeltje fairplay had niet misstaan. Haast traditiegetrouw leggen we na afloop de schuld bij de scheids (of grinnik grinnik de schijtrechter). Ik hang ietwat beschaamd de oranjesjaal in de kast en dat heeft helemaal niks met 1652 te maken.

Comments are closed.