Relationele twisten (ooit), ingrijpende carriere beslissingen, een dure aanschaf – ik lig er niet wakker van. Twee keer heb ik iemand ontslagen, niet leuk, maar geen bedreiging van de nachtrust.

Maar kleurencombinaties!

Met het zweet op mijn voorhoofd en pas na heel diep ademhalen mompel ik ‘groen’ of ‘geel’, zo onverstaanbaar dat de jongen achter de toonbank het niet verstaat en vraagt welke kleuren ik nu wil. ‘GREEN’ en ‘YELLOW!’
Na een kwartier komt hij terug met de blikken. Het etikel vermeldt ingewikkelde mengcodes want het moest niet zomaar groen zijn, maar contour green en niet zomaar geel maar mango
Kozijnen en deurlijsten zwart, die beslissing had ik al eerder genomen, na lang wikken en wegen.
Het karwei nadert zijn einde. Tot mijn grote opluchting combineren de kleuren. Gasten complimenteren me met het gewaagde design. Maar dat kan natuurlijk ook beleefdheid zijn.
Tevreden liep ik gisteravond door het huis, maar er was iets. Groen, geel, zwart… Tussen het volgen van de verkiezingsuitslagen door hield me dat behoorlijk bezig. Groen, geel, zwart…
Toen ik de lichten doofde en naar mijn slaapkamer wandelde, wist ik het: mijn huis was nu vrijwel geheel in ANC-kleuren geschilderd: groen, geel, zwart. Het logo van die beweging staat voor het goudgeel van de bodemrijkdommen, de zwarte huidskleur van de meeste mensen hier en het groen van het land.
Gelukkig is de keuken rood.