EK 1988, vuvuzela en geluk


Met dit spandoek ontstond in 1988 – twee jaar voor de vrijlating van Mandela – een symbiose tussen voetbalgekte en de solidariteit met de anti-apartheidsstrijd. Een jaar later zou Ruud Gullit in een televisiespotje voor het ondergrondse station van het ANC, Radio Freedom, de kop van Botha’s lijf schieten. Waarna het hoofd van Freek de Jonge tevoorschijn komt; ‘De kop is eraf. Steun Radio Freedom.’
Dat vermaledijde, zieke en sombere land van politieke gevangenen, dodencellen, traangas en Treurnicht is nu de trotse gastheer van het WK.
*
Themba heeft gelijk gekregen. Telkens als ik mijn buurjongetje bijpraatte over nieuwe onzin die in internationale media over Zuid-Afrika werd verspreid glimlachte hij minzaam. De stadions zouden niet op tijd klaar zijn. De misdaad kwam je al op het vliegveld tegemoet. Er dreigde een raciale oorlog. Themba’s glimlach betekende: ‘Wacht maar’. Nu steekt hij zijn vinger op naar een sceptische wereld.
*
Maar natuurlijk moet er iets te neuzelen zijn: De vuvuzela’s worden in China gemaakt door mensen die daar anderhalve euro per dag mee verdienen! Dat is een halve waarheid; de Chinezen zijn, anders dan het artikel in de NRC suggereerde niet de uitvinders van de lawaaitoeter – dat was een slimme zakenman in Kaapstad – maar de schaamteloze imitatoren van een succesprodukt.
*
Mooi dat Nederland tien plaatsen is gestegen op de index van gelukkigste landen. Een overwinning, zondag, kan ons zelfs naar de eerste plaats voeren. En zal de economie met een half procent doen groeien. De GroenLinks Minister van Geluk heeft het eerste succes al binnen!

One thought on “EK 1988, vuvuzela en geluk”

Comments are closed.